راهکارهای احیاء و حفظ ابنیه تاریخی در بافت شهری
١- مقدمه
با رشد روزافزون و بی‌رویه جمعیت شهرها در طی دهه‌های اخیر و نیاز امروزی به عناصری کالبدی همچون فضاهای زیرساختی
مانند گسترش خیابانها، بناهای مسکونی و تجاری، افق‌های متفاوتی به سیمای هسته اولیه شهر گشوده شده و که با عث عدم توجه به بافت‌های تاریخی ارزشمند فرسوده شهری و از بین رفتن هویت اصلی معماری و هویت فرهنگی شده است. بنابراین، اگر تدبیری جدی صورت نگیرد، چیزی به نام هویت در ابنیه‌ی تاریخی نخواهیم داشت و میراث فرهنگی ملی، دچار مشکلات و عدم توسعه در این بخش خواهد شد (شاطری وایقان و دبدبه، ١٣٩٨).
عدم توجه به گذشته شهرها و روند شکل‌گیری و توسعه تاریخی آنها، سبب شده است تا توسعه امروزین آنها، به‌گونه‌ای نامتناسب با شکل و هنجارهای شهر تاریخی صورت بگیرد. آنچه مسلم است، تغییر، جزء جدایی‌ناپذیر جهان ماده است و این چیزی است که نتیجه مستقیم گذشت زمان است. بنابراین، موضوع مهم در مواجهه با بافت‌های تاریخی مسئله زمان سپری شده و دست نیافتنی است که حوادث تاریخی و بناهایی ارزشمند را در یک مجموعه به یادگار گذاشته است. آنچه که در برخورد با این فضاها باید مورد توجه قرار گیرد، مسئله تغییر و مدیریت این تغییرات است؛ امری که به‌صورت ارگانیک و در
